در مکتب زینب علیهاسلام

در فضیلت‏های حضرت زینب علیهاسلام می‏توان به قناعت، زهد، عبادت و تحمل در مقابل پیشآمدهای ناگوار و مشکلات روزگار اشاره کرد.

از شگفتی‏های آن بانو این که در حدود شش سالگی، خطبه بلیغ و طولانی مادر بزرگوارشان را در مسجد النبی راجع به فدک و ولایت امیرمؤمنان حفظ کرده بود.

بشیر بن خزیم اسدی از شخصیت‏های مهم کوفه می‏گوید: «به خدا سوگند هرگز زنی را که سراپا شرم و حیا باشد، سخنران‏تر از زینب علیهاسلام ندیده‏ام؛ گویی از زبان علی علیه‏السلام نطق می‏کرد و سخن گفتن را از زبان آن حضرت فرا گرفته بود».

موقعیت علمی و اجتماعی آن بانو به گونه‏ای بود که شوهرش عبداللّه‏ نیز او را با این عنوان می‏خواند: «ای دختر مرتضی، ای بانوی خردمند بنی‏هاشم».

امام سجاد علیه‏السلام پس از خطبه آتشین زینب در کوفه، در مقام تأیید به ایشان فرمود: «بحمداللّه‏ تو دانشمند بدون آموزگار و اندیشمند بدون استاد هستی».

زهد زینب علیهاسلام

زینب کبری علیهاسلام نمونه بارز زاهد کامل بود. او هرچند همسرش از ثروتمندان کم‏نظیر عرب به شمار می‏آمد، ولی از همه زیبایی‏های دنیا چشم پوشید و برای رضای خدا ویاری نهضت مقدس اباعبداللّه‏ الحسین علیه‏السلام راه کربلا را در پیش گرفت و در این راه چون کوهی استوار و پا برجا بود و پناهگاه خاندان عصمت و طهارت شد. او با پدری زهد پیشه چون علی علیه‏السلام زندگی کرد و یک بار چهار هزار درهم از اموال شخصی‏اش به یک عرب بخشید و مشکل او را برطرف نمود!

زینب علیهاسلام در مهد فضیلت‏ها

بیان سخنان و خطبه‏های عالمانه و همراه با استدلال به آیات قرآن کریم، در کربلا، بازار کوفه، مجلس عبیداللّه‏ بن زیاد و دربار یزید از سوی زینب کبری علیهاسلام ، هر یک شاهد گویایی بر توانایی علمی ودانش آن بانوست و البته این طبیعی است؛ چرا که پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله مدینه و شهر علم است و علی هم دروازه آن شهر، و هر کس بخواهد وارد شهر علم شود، باید از آن در وارد گردد. زینب علیهاالسلام خود ساکن شهر علم بود و از محضر جد بزرگوار خود

کسب فیض می‏نمود. بسیاری از محدثان از حضرت زینب علیهاسلام حدیث نقل کرده‏اند. از جمله ابن عباس، خطبه حضرت زهرا علیهاسلام را از آن حضرت نقل می‏کند و می‏گوید: «زینب، عقیله بنی‏هاشم، احادیث بسیاری از فاطمه علیهاسلام و مادرش نقل نموده است».

همراه حسن علیه السلام ، همراز حسین علیه‏السلام

با غروب غم‏انگیز حیات امیرمؤمنان علیه‏السلام صبح صادق امامت امام حسن علیه‏السلام و سپس دوران امامت امام حسین علیه‏السلام آغاز شد. در این فصل از زندگانی زینب علیهاالسلام ، او چون مادری مهربان، یاری وفادار و خیرخواهی همیشگی برای برادران بود. اما بعد از شهادت امام حسن علیه‏السلام ، او دیگر همه کس حسین علیه‏السلام و همرازی مطمئن برای او به شمار می‏آمد. عشق به حسین چنان وجود این بانو را پر کرده بود که زندگی بدون برادر برایش مقدور نبود. با شروع نهضت حسینی، زینب همچون پروانه گرداگرد شمع وجود برادر می‏سوخت و خود را برای فردایی مهیا می‏ساخت که دیگر حسین نبود و او می‏بایست گرد خیمه‏های نیم‏سوخته حرم بسوزد و از دل‏های سوخته دلجویی کند.

تصویر حسین علیه‏السلام در کربلا

زینب علیهاسلام آیینه حسین بود و آیینه دار آیین رسول خدا علیهاالسلام .

دیدار زینب، تماشای حسین را به دیدگان مضطرب هدیه می‏داد و او شعله عشق حسین را در میان دل‏های مشتعل کربلا تقسیم می‏کرد تا هیچ کس بی‏نور حسین قدم درراه نگذارد و بی‏روشنی او شام و کوفه را تجربه نکند.

 زینب علیهاسلام آیینه حسین علیه‏السلام بود.

زینب حسین بود و خودش، حسین علیه‏السلام بود و زهرا علیهاسلام ، حسین علیه‏السلام بود و علی علیه‏السلام .

زینب تصویری از اهل بیت علیهم‏السلام بود.

زینب، همه صبر و شکیبایی و همه سرمایه غریبی‏ها و بی‏پناهی‏ها بود.

زینب، آینه حسین بود و امتداد راه او در کربلا.

آری، زینب با حسین خاکسترنشین شد، آن لحظه که بر خاکسترهای خیمه‏های نیم سوخته به نماز نشسته بود.

زینب و حسین دو تصویرند در کربلا و کوفه؛

بلکه در همیشه و همه جا برای همه آنان که بخواهند یک حقیقت را در دو جلوه ببینند.

در مجلس یزید

زینب علیهاسلام بعد از ورود به شام، با سخنان علی‏گونه‏اش یزید را رسوا ساخت. او در مجلس یزید خطاب به او فرمود: «افسوس که ناچار به گفتگو با تو هستم؛ و گرنه حقیرتر از آنی که با تو سخن گویم....

به خدا قسم که جز از خدا ترسی ندارم و جز به او نزد کسی شکایت نمی‏برم. هر مکر و خدعه‏ای داری به کار گیر، ولی بدان به خدا سوگند نمی‏توانی یاد ما را محو کنی و ذکر اهل بیت را از بین ببری».

 ایشان سپس خطبه‏اش را آغاز کرد و فرمود: «آیا گمان کردی که چون عرصه را بر ما تنگ نمودی و ما را مانند اسیران به این طرف و آن طرف بردی، ما را نزد خدا خوار نمودی. ای یزید! به خدا قسم تو جز پوست خود را نشکافتی و جز گوشت بدن خود را قطع ننمودی.» یزید بعد از شنیدن این سخنان آتشین، از وحشت و تأثر آن چنان لرزید که دستور داد اهل بیت را با کمال احترام به مدینه برگردانند.

توسل به حضرت زینب علیهاسلام

توسل به حضرت زینب علیهاسلام و واسطه قرار دادن ایشان برای دریافت توفیقات الهی، از مسائلی است که در کلام معصومان بدان سفارش شده است.

امام زمان(عج) فرمود: «در گرفتاری واسطه‏ای آبرومند چون عمه‏ام زینب علیهاالسلام به درگاه خدا معرفی کنید تا خدای متعال گرفتاری‏تان را برطرف سازد.»

همچنین ایشان در جای دیگر فرموده است:

«به شیعیان و دوستان من بگویید خدا را به حق عمه‏ام حضرت زینب علیهاسلام قسم دهند که ظهور مرا نزدیک گرداند.»

زیباترین شکیب

تابش آفتاب شکوهمند زینب علیهاسلام بعد از ورود به مدینه طیبه بیش از یک سال و اندی دوام نیاورد و همین مقدار زندگانی هم بدون حسین علیه‏السلام برای زینب علیهاسلام بسیار سخت بود. اگر مقام والای صبر و تسلیم حضرت زینب علیهاسلام در برابر مقدرت الهی نبود، کافی بود که زینب علیهاسلام بعد از حسین علیه‏السلام با تجدید هر خاطره‏ای از خاطره‏های کربلا و عاشورا جان بسپارد و با زندگی وداع کند؛ اما زینب علیهاسلام بنده شایسته خدا بود و بندگی خدا را در میدان‏های مختلف نشان داد و فرمان «فاصبِرْ صبرا جمیلاً» را لبیک گفت و بسان برادرش حسین نقش زیباترین شکیب را بر صحنه تاریخ بشریت ترسیم کرد. بدین سان، روحی بلند پس از حیاتی شکوهمند به جوار رحمت بیکران حق بار یافت و به دودمان پاکش پیوست و درس بندگی، عفت، ایثار، تعهد و صبر در راه خدا را به همگان آموخت.

یا زینب!

 
التماس دعا برای فرج مولا صاحب الزمان
اللهم عجل لولیک الفرج