میلاد کریم اهل بیت،  سید و آقای جوانان اهل بهشت، سبط اکبر ، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک باد.

گویند که گرد مَه، ‌زمین می‌گردد / دور فلک و عرش برین می‌گردد

خورشید، جمال مجتبی  را دیده است / حیران شده است و این چنین می‌گردد

****

.

ای تو با قلبم صمیمی یا حسن / تو کریم بن کریمی یا حسن

داری از زهرا نشان یا مجتبی / مهربانی دل رحیمی یا حسن . . .

****

بر ماه تمام ماه رحمت صلوات

بر نور جمال حُسن و حکمت صلوات

در سفره ی ماه رمضان فیض حَسن

بخشیده به عرش و فرش، نعمت، صلوات

(اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم)

میلاد کریم سبزپوش آل فاطمه، تنهاترین سردار لشکر حیدر و غریب شهر پیامبر امام حسن علیه السلام تهنیت و مبارک باد.

در میلاد مسعود امام حسن مجتبی (ع)

دست حق در دامن خود گوهری پرورده است
بیشه آزادگی، شیر نری پرورده است
تا نماند ز گهر آغوش نه دریا تهی
باز اقیانوس هستی گوهری پرورده است
تا پس از او کعبه را بتخانه نتوان ساختن
بت شکن مردی، خلیل آذری پرورده است
تا به زیر سایه لطفش بیاسایند خلق
باغبان دین درخت پر بری پرورده است
ماسوارا از فروغ خویش تا روشن کند
چرخ عصمت آفتاب انوری پرورده است
تا پس از حیدر علم سازد قد مردانگی
مادر ایام، مرد دیگری پرورده است
تا پس از او وارهاند خلق را از گمرهی
رهبر آزاد مردان، رهبری پرورده است
تافرا راه بشر گیرد چراغ معرفت
آفتابی، اختر روشنگری پرورده است
تا نشاند ظلم و ظالم را به جای خویشتن
دست عدل حق، عدالت گستری پرورده است
ای گنه آلوده! اقیانوس رحمت، چون حسن
در کنار خود یم پهناوری پرورده است

محمد علی مجاهدی
( پروانه )

ای در جمال حسن، ز پا تا سر آینه                                   

در حجله تـبسم پیغمبـــر آیــنه

در خانه صف برای تماشا کشیده اند                     

قرآن گرفته عمه، علی اکبر آینه

نامت رقیه،شهره به ریحانه الحسین                                   

ای گل خطیبِ قدر تو و منبر آینه

هنگام راه رفتن و در روگرفتنت                            

گوید حسیــن، ام ابیهـــا هر آینـه

ای دختر کریم، که الحق کریمه ای                                 

مصداق توست آینه رویی در آینه

وقتی که لب به خنده چو گل باز می کنی             

ریزد طبق طبق به سرت گوهر آینه

مریم کمر به خدمت تو بسته از کــرم                    

در محضرت گرفته جان هاجر آینه

ای ماه آسمانِ محبت که ریخته                            

در پای گاهواره­ی تو اختـر آینــه

دل می بری ز آینه، وقتی که می بری                   

  با دستهای کوچک خود در بر آینه

کِی ذره ای ز حسن تو را جلوه می دهند               

آرد اگر به گردِ تو صد لشکر آینه