کاش در این رمضان لایق دیدار شوم

سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان

تا که همسفره تو لحظه افطار شوم

آمد رمضان هست دعا را اثری

دارد دل من شور و نوای دگری

ما بنده عاصی و گنهکار توییم

ای داور بخشنده بما کن نظری

رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا

ماه عفو و گذشت و غفــران است

رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا

 بهــر گــم گـشتگان حـیــران است

رمضان ماه مناجات و دعا

 رمضان پر بود از شور و صفا

ماه خالص شدن از کبر و ریا

رمضان ماه رسیدن به خدا

رمضان شهر عشق و عرفان است

رمضان بحر فیض و احسان است

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن

گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است

چه شود ای گل نرگس، با تو دیدار کنم

جان و اهل و هستی ام، بر تو گرفتار کنم

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا

کی شود با رطب وصل تو افطار کنم

شاعر:علی احمد نکوئی

سلام به ماه خدا...

سلام به ماه دلدادگی...

سلام به رمضان

میشه بوی رمضان رو که تمام فضای دل رو پر کرده رو استشمام کرد یک قدم ...یک پله.... با اخلاص برداریم مثل بنده های مخلصش به رمضان واقعی برسیم.

قربون این خدا برم دوباره این فرصت رو برای بنده هاش به وجود آورد تا کاسه های گدائیشون رو به طرفش دراز کنند

خدائی خیلی مهربونه کاش یه ذره قدر بدونیم

خدایا ، صد هزار مرتبه شکرت که این فرصت دوباره رو دادی که با تمام وجود صدات کنیم خیلی ها اسیر خاک شدند و دیگه این لحظه ها رو درک نمیکنند . خدا به ما توفیق درک لحظه لحظشو بده ، توفیق درک شب قدر رو

بذار شب قدر امسال با همه سالها فرق کنه ...

الهی!

توفیق ده رمضان امسال نامهای زیبات از همه وجودم برخیزه....

فرصت ده رمضان امسال شب قدر را قدر بدانم و درک کنم ....

توفیق ده وقت سحر لحظه دلدادگیم باشد....

از لحظه سحر تا افطار تنها ذکرم برای تو باشد لحظه اخر غرق دروجودت شوم....

عید فطر با تمام وجود حس کنم که 11 ماه باقی مانده را هم رمضان خواهم دانست....

خدایا! کمکم کن ماه رمضان امسال برای من هم ماه رمضان باشد و 11 ماه باقی مانده رمضانی بمانم....................

خدایا خوبات که جای خود رو دارند ، این بدا هستند که محتاج یک نگاه مهربون تو هستند،

پس به حق خودت دریغ نکن...

تو این ماه منو از دعای خیرتون محروم نکنید

التماس دعا

منبع: http://toranjkhatoon.persianblog.ir

در کتاب لئالى الاخبار نوشته شده بود:

زنى عیّاش و زانیه و بدکاره بود که در مجالس لهو و لعب شرکت مى کرد، یک روز در اثناء مسافرتش در بیابان به چاهى مى رسد، هرچه نگاه مى کند سطلى پیدا کند ولى چیزى نمى یابد آخرش به تَهِ چاه مى رود و آب مى خورد و بالا مى آید.

در این هنگام مشاهده مى کند که سگى تشنه است و دنبال آب مى گردد دلش به حال او    مى سوزد کفش خود را سطل و موى و گیسوان خود را مى بُرد و طناب درست مى کند و به چاه مى اندازد و با زحمت از ته چاه آب بیرون مى آورد و سگ را سیراب مى کند.

بعد مى گوید خدایا سگى را به سگى ببخش .

چون به یک سگ ترحم مى کند و او را سیراب میکند خداهم به او رحم مى کند و او را وسیله آمرزشش قرار مى دهد.

بعد زن گریه زیادى کرده و توبه مى کند این کار خیر سبب توبه و بازگشتش به سوى خدا مى شود و با سعادت از دنیا مى رود.

سرا پا غرق عصیانم خدایا
ز من بگذر پشیمانم خدایا

همى دانم که غفّار الذّنوبى
ببخشا جرم و عصیانم خدایا

ندانستم اگر کردم خطایى
که من آن عبد نادانم خدایا

اگر بخشى گناه بنده خویش
خجل زان لطف و احسانم خدایا

یقین دارم که ستّارالعیوبى
بپوشان عیب و نقصانم خدایا

گنه کارم من و بخشنده اى تو
به درگاه تو گریانم خدایا

ز من بگذر بحقّ شاه مردان
که عبد شاه مردانم خدایا

قصص التوابین یا داستان توبه کنندگان

آمدم تا که مناجات کنم
رو به این قبله حاجات کنم

آمدم تا که بگویم سخنی
با تو مولا که مدد کار منی

آمدم تا که خدایی گردم
آمدم با تو بگویم دردم

آمدم خواهش رحمت بکنم
طلب لطف و عنایت بکنم

آمدم تا که رضایت جویم
لوحه معصیتم را شویم

معصیت خانه خرابم کرده
از در عشق جوابم کرده

معصیت بر دل من رنگ زده
نقش رسوایی و هم ننگ زده

وای اگر پرده بیفتد به کنار
همه گردند ز عبرت بیدار

ابرو دار منی یا رباه
تو فقط یار منی یا رباه

مهربانتر ز تو نادیده دلم
مهربان از کرم تو خجلم

من که شرمنده لطفت هستم
باز سوی تو بود این دستم

دست امید به سویت دارم
حاجت لطف نکویت دارم

بگذر از جرم و خطایم یارب
تا که من سوی تو آیم یا رب

 جواد حیدری

ترجمه خطبه شعبانیه:

شیخ صدوق به سند معتبره روایت کرده از حضرت امام رضاعلیه السلام از پدران بزرگواران خود از حضرت امیرالمؤمنین علیه و على اولاده السلام که فرمود خطبه اى خواند براى ما روزى حضرت رسول خداصلى الله علیه وآله.
پس فرمود:

اَیُّها النَّاس بدرستى که رو کرده است به سوى شما ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش ماهى است که نزد خدا بهترین ماهها است و روزهایش بهترین روزها است و شبهایش بهترین شبها است و ساعتهایش بهترین ساعتها است و آن ماهیست که خوانده اند شما را در آن بسوى ضیافت خدا و گردیده اید در آن از اهل کرامت خدا نَفَسهاى شما در آن ثواب تسبیح دارد و خواب شما ثواب عبادت دارد و عملهاى شما در آن مقبولست و دعاهاى شما در آن مستجابست

پس سؤال کنید از پروردگار خود به نیّتهاى درست و دلهاى پاکیزه از گناهان و صفات ذمیمه که توفیق دهد شما را براى روزه داشتن آن و تلاوت کردن قرآن در آن بدرستى که شقى و بد عاقبت کسى است که محروم گردد از آمرزش خدا در این ماه عظیم .

و یاد کنید به گرسنگى و تشنگى شما در این ماه تشنگى و گرسنگى روز قیامت را و تَصدّق کنید بر فقیران و مسکینان خود و تعظیم نمائید پیران خود را و رحم کنید کودکان خود را و نوازش نمائید خویشان خود را و نگاه دارید زبانهاى خود را از آنچه نباید گفت و بپوشید دیدهاى خود را از آنچه حلال نیست شما را نظر کردن بسوى آن و بازدارید گوشهاى خود را از آنچه حلال نیست شما را شنیدن آن و مهربانى کنید با یتیمان مردم تا مهربانى کنند بعد از شما با یتیمان شما.

و بازگشت کنید بسوى خدا از گناهان خود و بلند کنید دستهاى خود را به دعا در اوقات نمازهاى خود زیرا که وقت نمازها بهترین ساعتها است نظر مى کند حق تعالى در این اوقات به رحمت به سوى بندگان خود و جواب مى گوید ایشان را هرگاه او را مناجات کند و لبّیک مى گوید ایشان را هرگاه اورا ندا کنند و مستجاب مى گرداند هرگاه او را بخوانند اى گروه مردمان بدرستى که جانهاى شما در گرو کرده هاى شما است پس از گرو بدر آورید به طلب آمرزش از خدا و پشتهاى شما گران بار است از گناهان شما پس سبک گردانید آنها را به طول دادن سجده ها و بدانید که حق تعالى سوگند یاد کرده است به عزّت و جلال خود که عذاب نکند نمازگذارندگان و سجده کنندگان در این ماه را و نترساند ایشان را به آتش جهنم در روز قیامت.

ایُّها النَّاس هر که از شما افطار دهد روزه دار مؤمنى را در این ماه از براى او خواهد بود نزد خدا ثواب بنده آزاد کردن و آمرزش گناهان گذشته پس بعضى از اصحاب گفتند یا رسول الله همه ما قدرت بر آن نداریم حضرت فرمود بپرهیزید از آتش جهنم به افطار فرمودن روزه داران اگرچه به نصف دانه خرما باشد و اگر چه به یک شربت آبى باشد بدرستى که خدا این ثواب را مى دهد کسى را که چنین کند اگر قادربر زیاده از این نباشد

اَیُّها النَّاسُ هر که خُلْق خود را در این ماه نیکو گرداند بر صراط آسان بگذرد در روزى که قدمها بر آن لغزد و هر که سبک گرداند در این ماه خدمت غلام و کنیز خود را خدا در قیامت حساب او را آسان گرداند و هر که در این ماه شرّ خود را از مردم باز دارد حق تعالى غضب خود را در قیامت از او باز دارد و هر که در این ماه یتیم بى پدرى را گرامى دارد خدا او را در قیامت گرامى دارد و هر که در این ماه صله و احسان کند با خویشان خود خدا وَصل کند او را به رحمت خود در قیامت و هر که در این ماه قطع احسان خود از خویشان خود بکند خدا در قیامت قطع رحمت خود از او بکند و هر که نماز سنتى در این ماه بکند خدا براى او برات بیزارى از آتش جهنم بنویسد و هر که در این ماه نماز واجبى را ادا کند خدا عطا کند به او ثواب هفتاد نماز واجب که در ماههاى دیگر کرده شود و هر که در این ماه بسیار بر من صلوات فرستد خدا سنگین گرداند ترازوى عمل او را در روزى که ترازوهاى اعمال سبک باشد و کسى که یک آیه از قرآن در این ماه بخواند ثواب کسى دارد که در ماههاى دیگر ختم قرآن کرده باشد

اَیُّها النَّاسُ بدرستى که درهاى بهشت در این ماه گشاده است پس سؤال کنید از پروردگار خود که بروى شما نبندد و درهاى جهنّم در این ماه بسته است پس سؤال کنید از پروردگار خود که بر روى شما نگشاید و شیاطین را در این ماه غُلّ کرده اند پس سؤال کنید از خدا که ایشان را بر شما مسلط نگرداند.

اعتقادات بهائیان :

1 – خدا

بهائیان به خدایی معتقدند که یگانه ، جاوید و خالق است . این خدا به طور مستقیم در دسترس نیست ولی از طریق وحی با پیامبران ارتباط برقرار می­کند که در این دین پیامبر تجلی خداوندی است . تجدید دین از اصئل این آئین است .

2 – جهان پس از مرگ :

بهائیان به بقای روح اعتقاد داشته و هدف از زندگی را پرورش استعداد روح می­دانند . از نظر بهائیان حیات اصلی حیات روح است و جسد تنها به عنوان واسطه و ابزاری برای ترقی روح است . به اعتقاد بهائیان روح از جسم جداست و پس از مرگ در عالم روحانی به ترقی خود ادامه می­دهد.

3 – وحدت اساس ادیان :

بهائیان معتقدند که اساس ادیان الهی یکی است و همگی در اساس مشترک می­باشند چون اساس همه ادیان اعتقاد به خداوند یگانه و زندگی پس از رمگ و توجه به اخلاق نیکو و کمالات عالیه انسانی می­باشد پس اساس همه ادیان الهی یکی است .

4 – مراتب اصلی :

از نظر آئین بهائی عالم وجود نامتناهی است ولی مراتب وجود متناهی هستند . این مراتب عبارتند از :

1 – مرتبه عبودیت یا عالم خلق : مرتبه عبودیت ( جهان هستی ) مخصوص بندگان خداست . این مرتبه نیز نامتناهی است یعنی هر موجودی در آن میتواند بر کمالات خود بیافزاید اما هیچگاه به مرتبه نبوت نمی­رسد و از رتبه عبودیت خود تجاوز نمی­کند .

2 – مرتبه نبوت یا عالم امر : مرتبه دیگر نبوت است و این مقام مخصوص پیامبران است و واسطه میان عالم خلق ( عبودیت ) و عامل حق (ربوبیت) است . و فیوضات خداوند ( عالم حق ) را به عالم خلق منتقل می­کند مانند آئین­های که شعاع آفتاب را منعکس می­کند .