سیمای امام و یاران در روز عاشورا

            امام حسین (ع) در روز عاشورا مانند نوری می درخشید و به یاران خود قدرت و امید می داد . همان امامی که جدش می فرمود : « حسین (ع) چراغ هدایت وکشتی نجات امت است ». حسین (ع) فریاد می زد : ای مردم دنیا بدانید که من اقدام به جنگ نکردم و دست به شمشیر نبردم . مردی ناپاک از دودمان جنایتکاران شام ، یزید ، مرا بین دو کار مخیر نمود ؛ یا شمشیر بکشم و از شرف دینم دفاع کنم ، یا این که تن به ذلت و زبونی دهم . ولی بدانید که

ذلت و تسلیم از دودمان ما به دور است ، من ناچار شدم راه اول را انتخاب کنم . آن گاه در برابر لشکریان یزید ایستاد و فرمود : « صلاح دین و دنیایتان این نیست که مرا بکشید و با من بجنگید چنان چه تصمیم جنگ دارید خوب است شورایی تشکیل دهید و از همه آنها رأی بگیرید ، ببینید چه کسی می گوید با فرزند رسول خدا بجنگید و کدام گمراه بدبختی با کشتن من ، با من همراه می گردد ؟ استاندار عراق پسر مرجانه ، یک مرد ناپاک وقدرت طلب است ، می خواهد شما را بیچاره کند ، من می دانم که پس از شهادتم پشیمان خواهید شد و یکدیگر را سرزنش خواهید کرد پس پیش از این که اقدام به جنگ کنید ، پیرامون کارتان فکر کنید بدانید که پشتیبان من خداست و من از هیچ پیش آمدی وحشتی ندارم . من از جدم شنیدم که فرمود : دنیا بهشت کافران و زندان مؤمن است . مرگ ، آغاز خوشی ما است ولی آغاز بدبختی شماست . بین این دنیا و آن دنیا تنها یک پل است که مرگ است . اگر شما اقدام به جنگ کنید ما هم با یاران و فرزندان ارزشمند خود ، به دفاع بر می خیزیم اگر پیروز شویم برای ما تازگی ندارد و اگر کشته شویم ، دنیا می داند که ما شکست نخوردیم. ای بیچاره ها ! مردم آگاه می کوشند که چراغی را برای خود فراهم کنند تا راه را گم نکنند و من چراغ این امتم ولی شما میخواهید چراغ خود را خاموش کنید . آیا می دانید با که می جنگید ؟ شما با من نمی جنگید بلکه با خدا می جنگید با پیامبر خدا می جنگید ».

پس از سخنان امام حسین (ع) جنب و جوشی در لشکر دشمن افتاد و جنگ افروزان ، دیدند که اگر جنگ را آغاز نکنند ، امام با سخنان خود لشکر را به هم می ریزد و تمام نقشه ها را از بین می برد از این رو ، فرمان جنگ صادر شده و امام حسین (ع) فریاد زد : « ای باران بزرگ و ارزشمند من برخیزید که وقت مبارزه شما است . » یارانش همچون زهیر و حبیب و... خوشحال شدند که امام ، فرمان را صادر کرد ،   هر کدام از دیگری می خواست که اجازه دهد اول به میدان برود و از دیگران پیشی گیرد . دودمان امام همچون قمر بنی هاشم و علی اکبر و قاسم و ... همگی خود را برای نبرد آماده ساختند ، اینان همچون شیر به صف دشمن حمله می کردند و هر کس را که در برابرشان می آمد می کشتند و خود امام چنان رشادت و مردانگی  از خود نشان داد که به نقل « ابن شهر آشوب » نزدیک به دو هزار نفر را کشت .

امام (ع)هر کدام از یاران و خویشانش که در برابرش کشته می شدند قوی تر و محکم تر و مصمم تر می شد . یکی از لشکریان دشمن ، درباره شگفتی های عاشورا می گوید : در روز عاشورا حسین (ع) به جای این که هر شهیدی که می دهد افسرده تر و شکسته تر شود ما می دیدیم قیافه و سیمایش روشن تر و بازتر می شد و درنبرد ، نیرومند تر و مصمم تر می گشت .

جهاد گران ایثار گر با کام های تشنه و شکم های گرسنه ، آن چنان رشادت و مردانگی نشان دادند که پسر سعد ، سردار قشون دشمن ، فریاد زد : اگر می خواهید این چنین بجنگید ، تمامتان طعمه شمشیر حسین و یارانش خواهید شد . از این رو به تیراندازان که در حدود چهار هزار نفر بودند دستور داد که همگی با هم تیراندازی کنند و به شمشیرزنان دستور داد که با هم حمله کنند . جنگ گرم و شدید شد و یاران حسین (ع) هر کدام که به زمین افتادند ، سخنانشان این بود : «خدایا این فداکاری ما را بپذیر».

درود خدا به روان پاکتان باد ، ای رهروان راه خدا و حسین (ع) ، ای جانبازان راه قرآن . خود امام هم وقتی از سراپایش خون می ریخت دستها را به طرف آسمان بلند کرد و فرمود : « ای خدائی که مایه امید و آرزوی منی بر تو تکیه دارم و به تو امیدوارم ، بارالها این قربانیها را بپذیر». سرانجام امام حسین (ع) و یاران بزرگوارش به نقل شیخ مفید در روز شنبه دهم محرم سال 61 هجری قمری شربت شهادت را نوشیدند و در کنار هم خفتند و به آیندگان درس شرف دادند .

در نهضت کربلا چه کسی پیروز شد ؟

          گرچه عده ای از ساده دلان خیال می کنند در نهضت عاشورا یزید پیروز شد و امام حسین (ع) شکست خورد ولی با دقت نظر و مطالعه تاریخ ، خواهند فهمید که مطلب بعکس بوده است ، زیرا معنی پیروزی سالم ماندن انسان و کشته شدن دشمن نیست ، بلکه معنی آن ، پیروزی در هدف و فکر و آرمان است گر چه خود انسان کشته شده باشد و معنی شکست ، مردن و جان دادن در میدان جنگ نیست بلکه معنی آن ، مرگ هدف و آرمان و عقیده است . امام در جریان عاشورا خود و یارانش شهید شدند ، فرزندانش را به اسارت بردند ، اموالشان را غارت کردند ولی هدف حسین (ع) زنده ماند زیرا هدف وی ، گسترش اسلام و جلوگیری از تجاوز بود که هم چنان در طول تاریخ دنبال می شود و میلیون ها انسان پرچمدار این عقیده و آرمانند ولی هدف یزید نابود شد و از بین رفت زیرا هدف او تنها کشتن امام حسین (ع) و یارانش نبود بلکه هدفش از بین رفتن اسلام و مرگ تعلیمات حیات بخش پیغمبر اسلام بود و چون حسین (ع) در این مسیر قرار داشت، یزید فکر میکرد با کشته شدن حسین (ع) و اسارت فرزندانش کار تمام می شود و او به هدف خود می رسد غافل از این که خداوند نگه دارنده اسلام و قرآن و تعلیمات انبیاء است . جباران و ستم کاران و قدرتمندان تاریخ که همیشه با پیامبران به ستیز می پرداختند و جنگ می نمودند ، آن ها را می کشتند و یا آواره می ساختند همان هدف کثیف را داشتند اما هیچکدام از ایشان موفق نشدند نه نمرود و نه فرعون و نه دیگران ، چه چیزی از این روشن تر و بهتر که پس از قرن ها نام و نشانی از ستم کاران تاریخ ، در میان مردم نیست ولی پیامبران الهی و پیشوایان دینی در عمق دلهای مردم آگاه و انسان دوست جای دارند ، آنان را به بزرگی می ستایند و یادشان را در خاطره های خود زنده نگه می دارند و امروز می بینیم که قبر پیشوایان دینی و نهضت گران اصیل تاریخ ، چه عاشقان شیفته دلی دارد که فرسخها راه را می پیمایند و تحمل انج و زحمت می کنند تا در کنار قبرشان زانوی ادب زنند و با آنان به راز و نیاز بپردازند . ولی قبر ستمگران تاریخ ، عاشق و زائری ندارد چون چیزی ندارد که بخواهند به کسی بدهند .

سخنان کوتاه امام

1-   بدترین مردم کسی است که آخرتش را فدای دنیایش کند .

2-   از سخنی که تو را پشیمان کند و وادار به عذرخواهی نماید بپرهیز و مگو .

3-   از ستم نمودن به کسی که جز خداوند یاوری ندارد بپرهیز .

4-   هنگام خداحافظی به فرزندانش در روز عاشورا فرمود :

فرزندانم ! گریه نکنید ، اشک نریزید ، با رفتن من مصیبت و درد شما تمام نمی شود بلکه آغاز ناراحتی ها و افسردگی های شما است ، خودتان را محکم بگیرید که خداوند پشتیبان شما است . آگاه باشید که پس از من وقتی در برابر دشمن قرار می گیرید حرفی نزنید که از ارزش شما کم شود .

مشخصات امام حسین (ع)

نام : حسین (ع)

لقب : سید الشهداء

کنیه : ابو عبداله

پدر : امیرالمؤمنین علی (ع)

مادر : فاطمه زهرا (س)

جد : رسول اله(ص)

تولد : سال چهارم هجری

مدت امامت : 10 سال

مدت عمر : 5(ع) سال

شهادت : سال 61 هجری به دستور یزید ملعون شهید شد

محل دفن : کربلا واقع در عراق